نخود بانو

دیشب داش بارون میومد...

بارونی ک فک می کردم همه چیو می شوره و می بره...

اما اینطور نبود...

هیچ خاطره ای و نشست...

هیچ دردی و آروم نکرد...

هیچ کودوم ک نشد هیچ...

خاطرات،دردا،اشک ها،خواهش ها،بغض هایی ک تبدیل ب گریه شد و یادم انداخ....

یادم اومد ک ب خاطرش از غرورم گذشتم تا فقط ی لحظه بتونم تو چشاش نگا کنم...

اما اون چی کار کرد؟

کاری کرد ک از خورد شدن غرورمم بدتر شد...

قلبم،روحم و احساسم خورد شد...

اما حالا ک داره بارون میباره و من تنها دارم قدم میزنم

ی کاری میکنم ک ن دیگه قلبم ن دیگه غرورم بشکنه...

من دوباره از اول دنیامو میسازم اما اینبار تنها و با غرورم و قلبم ک الان مثل ی ببر زخمیه...