یادمه راهنمایی بودم دوستم اومد رو دستمال یه لینک نوشت گفت این وبلاگ منه دوست داشتی بیا ببینش
منم هاج و واج موندم که اصلا وبلاگ چی چیه؟ چیکار کنم اینو؟
اومدم گوگلش کنم دیدم عههههه خودمم میتونم بسازم که
ساختم و شروع کردم هرچیز بامزه ای که میدیدم میذاشتم توش
4 سالی گذشته بود و دوستای خودمو اینجا پیدا کرده بودم که ... بلاگفا به لقا الله پیوست
منم سریع اومدم و تو بیان اکانت جدید ساختم
یجورایی تو وبلاگا بزرگ شده بودم عادت کرده بودم که باشم اینجا
کلی از ناراحتیامو اینجا گذاشتم و با شماها گذروندم روزایی که شاید تنهایی از پسش بر نمی اومدم رو
کلی از خوشحالیامو اینجا گذاشتم که شاید ادمای دنیای واقعی من ازشون خبر نداشتن
کلی دوست که شاید الان دیگه نباشین ولی هنوز هم برای من دوست حساب میشن چون از تک تکشون چیزای زیادی یادگرفتم و بخاطر اوناست که اینی که الان هستم شدم
تو وبلاگ بود که یاد گرفتم زندگی مهربون نیست با هیچکس هیچوقت ولی با وجود همه اینا زندگی کردن خودش یه هدفه که باید براش تلاش کنی
و من اینجا فهمیدم که روزا (خوب و بد) بهتر میگذره اگه کسی رو داشته باشی که بهت گوش بده و یاد گرفتم اگه کاری هم نمیتونم بکنم حداقل گوش خوبی باشم برای کسایی که بهش نیاز دارن
هدفم، حال و ایندم، عقایدم و نوع دیدگاهم به اطرافم همشو اینجا پیدا کردم
اینجا تو وبلاگم...با دوستام... روزایی بودن که هیچوقت نمیتونم فراموش کنم
از همه کسایی ک اینجا بودن ممنونم
ازخودم که وقتی بلاگفا منهدم شد ناامید نشدم ممنونم
از ادمایی که تمام این هشت سالی که اینجا گذروندم پیشم بودن ممنونم
ولی بنظرم حالا بعد از گذشت این مدت وقتشه که بگم خداحافظ
دوستتون دارم و از همتون ممنونم از تک تکتون
یا علی
